سرمایه های سرگردان چرا به صنعت نمی روند؟
نیازگاه: كاهش نرخ سود بانكی در سال قبل علاوه بر التهاباتی كه در بازار ارز و طلا به وجود آورد، یك خلأ مهم در اقتصاد كشور را هم اخطار داد و آن عدم وجود زیرساخت های صنعتی موثر برای جذب سرمایه های خارج شده از بانك ها بود؛ صنعتی كه می تواند محقق كننده كلیدواژه های ˮتولیدˮ، ˮارزش افزودهˮ و ˮاشتغال مولدˮ باشد.
به گزارش نیازگاه به نقل از ایسنا، سرمایه گذاری در بخش های مختلف صنعتی تاثیر زیادی در افزایش نرخ رشد اقتصادی كشورها دارد. بنابراین ضمن اینكه دولت ها برای توسعه صنایع داخلی سرمایه گذاری زیادی انجام می دهند، كوشش برای جذب سرمایه های خارجی در بخش های مختلف صنعتی هم به شرطی از اولویت های مهم است كه در داخل سرمایه ای نباشد. در حالیكه در كشور ما به نظر نمی رسد ما كمبود سرمایه داشته باشیم، اما این سرمایه ها به جای تولید و تولید ارزش افزوده وارد چرخه فعالیت های صرفا مالی و اصطلاحا سفته بازی شده است. اتفاقی كه نه تنها هیچ ارزشی نمی تواند تولید نماید، بلكه عملا سبب شده تا دیگر هیچ سرمایه داری هم رمق نكند وارد فعالیت های تولیدی یا صنعتی شود كه با انواع ریسك ها و مالیات ها مواجه می باشد.
تولیدات صنعتی در كنار تولیدات كشاورزی و معدنی و خدمات از اصلی ترین سرچشمه های تولید ثروت در هر جامعه ای هستند. بخش كشاورزی در كشور به علت وجود شرایط اقلیمی نامناسب و كم آبی ها عملا قدرت تولید انبوه را ندارد و اساسا با این شرایط خشكسالی نباید هم داشته باشد چون كه مثلا اگر قرار باشد در یك منطقه ای ما هندوانه بكاریم و در عوض منابع آبی آن منطقه را مصرف نماییم و سبب تولید خشكسالی شویم گزینه بهتر می تواند عدم كشت و واردات این محصول باشد.
فعالیت ها در بخش های خدماتی در سال های اخیر و با تقویت زیرساخت های ارتباطاتی از رشد خوبی برخوردار بوده و ما شاهد انواع خدمات سنتی و جدی بر بستر اینترنت هستیم، همان چیزی كه امروزه با عنوان اقتصاد دیجیتال شناخته می شود. نمونه موفق و بارز این خدمات تاكسی های اینترنتی و فروشگاه های مجازی می باشند كه البته در مرتفع ساختن نیازهای خدماتی شهروندان بسیار موثر بوده اند. این فعالیت ها در تولید ثروت نقش مهمی دارند اما حلقه گمشده ای به نام تولید اشتغال را نمی توانند فراهم نمایند. این خدمات به علت اینكه با سیستم های الكترونیكی و هوشمند سروكار دارند نیروی انسانی كمتری را طلب می كنند؛ به طوریكه حتی خیلی از كارشناسان از اشتغال زدایی این خدمات هم صحبت می كنند.
از اینها گذشته اما بخش صنعتی، اصلی ترین مهره تولید ثروت در یك جامعه _مخصوصا در جوامع در حال توسعه كه به فناوری های پیچیده تر دسترسی ندارند_ می تواند باشد. در همین حوزه است كه مفهوم مهم و ثروت آفرین "تولید" خویش را بیشتر نشان داده است. تولید صنعتی علاوه بر اینكه می تواند ثروت آفرین باشد و به رشد اقتصادی یك كشور بیانجامد اساسا "نیرو بر" هم هست. نیروی انسانی از فاكتورهای اصلی تولیدات صنعتی است كه می تواند به ایجاد اشتغال در جامعه كمك شایانی كند.
اما اینكه چرا این اتفاق در كشور ما نمی افتد و سرمایه داران سرمایه های خویش را به بخش های غیرتولیدی همانند بازار ارز و یا سكه می برند و یا در بانك می گذارند به نظر می رسد به خاطر بازار سودآور و كم خطر این حوزه ها باشد. بازار آزاد ارز هم كه مدتی است غیر قانونی اعلام شده و جای خویش را به مسكن داده است. آنهم نه ساخت مسكن بلكه خرید و فروش آن! تولیدات صنعتی با وجود انواع و اقسام مالیات ها و همینطور بازار پررونق واردات، به حوزه ای پرخطر و كم بازده برای سرمایه داران تبدیل گشته است كه كمتر كسی ریسك آن را قبول می كند. به صورتی كه حتی برخی كارخانه های ریشه دار و قدیمی مانند یخچال سازی "ارج" هم در این آشفته بازار نتوانست دوام بیاورد و سال قبل ورشكستگی خویش را اعلام نمود.
در همین باره حسین خزلی خرازی، كارشناس بازار سرمایه، با اشاره به اینكه به صورت پیش فرض اگر شرایط عدم اطمینان در كشور حاكم نبود، بهترین گزینه برای سرمایه گذاری سهام و بورس است، اظهار داشت كه به علت وجود شرایط عدم اطمینان سرمایه در كشور، سرمایه داران ترجیح می دهند دارایی های خویش را به صورت ثابت مانند مسكن، طلا و ارز تبدیل كنند و كمتر به سراغ حوزه هایی مانند بورس می روند.
وی با اشاره به اینكه بازار مسكن به لحاظ اقتصادی به اشباع رسیده است، افزود: با این حال سفته بازها همیشه بازار مسكن را جذاب می بینند. سفته بازی به این معنا است كه آنها مسكن را به منظور مصرف نهایی نمی خرند بلكه آن را بعنوان كالایی با ارزش می خرند تا بعدا گران تر بفروشند. با این كار آنها هم می توانند سود كنند و هم می توانند در شرایط تورمی، ارزش پول خودشان را حفظ كنند تا ثروتشان كم نشود. اگر سرمایه ها هم به سمت سفته بازی در بازار مسكن برود، هیچ رشد اقتصادی تولید نمی گردد.
به نظر می رسد در این شرایط كه دولت با انواع و اقسام مسائل اقتصادی و در صدر آنها معضل بیكاری رو به رو است توجه و تمركز بیشتر بر روی حل مسائل پیش روی صنعت همچون پدیده قاچاق و مالیات های سنگین كشور می تواند بسیار گره گشا باشد. البته باید توجه داشت كه صنایع داخلی انحصاری و فرمایشی هم نمی توانند بازدهی لازم را برای اقتصاد كشور داشته باشند. چون كه یك صنعت زمانی می تواند موفق باشد كه در آن اصل ابتدایی رقابت آزاد (با دیگر تولیدكنندگان داخلی) حاكم باشد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب