یك مقام مسئول صنعت بیمه عنوان كرد:
پوشش ۸۰ درصد خسارت های سوانح بزرگ بیمه كوثر با بیمه اتكایی
نیازگاه: بیمه اتكایی، یكی از حوزه های مهم صنعت بیمه به حساب می آید كه با تقسیم ریسك های بزرگ بین شركت های بیمه گر داخلی و خارجی، هزینه و ریسك صنعت بیمه را می كاهد.
محسن امیری زاده، مدیر اتكایی و امور بین الملل شركت بیمه كوثر در گفت وگو با خبرنگار بازار ایسنا، با بررسی چالش اساسی پیش روی صنعت بیمه پرداخت و در مورد دستاورد مهم این شركت در حوزه بیمه اتكایی توضیحاتی ارائه كرد كه این گفت وگو در ادامه آمده است.
به اعتقاد شما اساسی ترین چالش پیش روی صنعت بیمه در ایران چیست؟
بزرگ ترین چالشی كه هم اكنون پیش روی صنعت بیمه قرار دارد، رشد روزافزون استارتاپ ها در این صنعت و فروش مجازی بیمه نامه هاست. ورود استارتاپ ها به این حوزه عملا نمایندگی های شركت های بیمه كه از گذشته تابحال نقش بازاریابی و فروش را در شركت های بیمه ایفا می كردند به ركود و تعطیلی می كشاند. شبكه فروش صنعت بیمه با ورود استارتاپ ها كاملا به چالش كشیده شده و نمایندگان باسابقه شركت های بیمه كه خویش را در حاشیه امنیت می دیدند اكنون با وضعیت ناپایداری روبه رو شده اند.
مواجهه صنعت بیمه با این چالش چگونه بوده است؟
هنوز با قاطعیت نمی توان گفت خط مشی شركت های بیمه و متولیان نظام بیمه كشور در مواجهه با استارتاپ ها چیست. آنچه می توان با اطمینان از آن سخن گفت این است كه جلوی ورود تكنولوژی به هیچ صنعتی را نمی توان گرفت. در یك نگاه كلی و راهبردی بهترین روش روبه رو شدن با چالش ورود تكنولوژی های جدید به صنعت بیمه، همراه شدن با این روند و استفاده از فرصت ها و مزیت های آن با حفظ ساختارهای كارآمد موجود است. طبعا برخی ساختارهای صنعت بیمه با ورود استارتاپ ها كارآمدی خویش را از دست می دهند و اصرار بر حفظ آنها نمی تواند راهگشای ارتقا و توسعه این صنعت باشد. من معتقدم شركت های بیمه باید این روند را خود مدیریت كنند و حتی در تولد و رشد استارتاپ ها مشاركت داشته باشند و محصولات و خدمات استارتاپی را خود شركت های بیمه در اختیار نمایندگان و شبكه فروش قرار دهند. اكنون رویه واحدی در شركت های بیمه برای ورود استارتاپ ها وجود ندارد، به صورتی كه حتی یكی از شركت های بیمه اعلام نمود نمی خواهد با استارتاپ ها كار كند. به نظر می رسد اتفاقی كه نهایتا باید انتظار آن را داشته باشیم این است كه استارتاپ ها به صورت روزافزونی جای خویش را در صنعت بیمه باز كنند و متولیان این صنعت هم به تدریج با وضع قوانین و مقررات، ورود استارتاپ ها به صنعت بیمه را مدیریت كنند.
ورود استارتاپ ها چه فرصت های جدیدی در صنعت بیمه خلق می كند؟
استارتاپ ها می توانند ضمن كاهش هزینه ها و افزایش سرعت خدمت رسانی و چالاكی در سرویس دهی، ضریب نفوذ صنعت بیمه را در بین طیف متنوع مخاطبان این صنعت بالا برند. برخی از ساختارهای سنتی صنعت بیمه مثل شبكه فروش سنتی این صنعت چندان كارآمد نیست و این وضعیت سبب شده كه صنعت بیمه در افزایش ضریب نفوذ خدمات و محصولات خود در كشور با مشكل روبه رو باشد. ضریب نفوذ بیمه در ایران برپایه اطلاعات مجله سیگما ۲.۰۷ درصد است ولی متاسفانه سهم بیمه زندگی حدود ۰.۲۵ درصد آن است كه خیلی عدد پایینی به حساب می آید. استارتاپ ها می توانند حوزه های مختلف صنعت بیمه را متحول كنند به شرط آن كه قانون گذار این صنعت كه بیمه مركزی است ساختارها و قوانین را برای ورود آن ها تدارك ببیند. هم اكنون در بعضی حوزه ها مانند بیمه ثالث و بیمه عمر امكان ارائه در فضای مجازی وجود ندارد. بیمه مركزی باید تلاش كند، ورود استارتاپ ها به صنعت بیمه تا حد امكان باعث از دست رفتن مشاغل در این بخش نشود. در واقع موضوعی كه باید تمام دست اندركاران و اركان صنعت بیمه روی آن همفكری كنند این است كه تمهیداتی بیندیشیم نمایندگی ها تعطیل نشوند و آن ها را به سمت شبكه های فروش جدید سوق بدهیم و بدین سان با كمك استارتاپ ها ضریب نفوذ بیمه را در كشور افزایش دهیم.
ارزیابی شما از وضعیت بیمه اتكایی در ایران چیست؟ آیا بیمه های اتكایی در كاهش ریسك های بزرگ صنعت بیمه موفق بوده اند؟
فلسفه شكل گیری بیمه های اتكایی تقسیم ریسك های پروژه های بزرگ یا حتی كوچك بین شركت های بیمه گر است. بیمه اتكایی می تواند پاشنه آشیل شركت های بیمه باشد و در صورت نداشتن پوشش مناسب ریسك های بزرگ، با یك حادثه یك شركت بیمه ای كاملا نابود شود. در یك ارزیابی كلی از وضعیت بیمه های اتكایی باید گفت این نوع بیمه در كشور ما طی سال های اخیر روند نزولی را طی كرده است. علت این امر را باید در تحریم ها و كاهش شدید مناسبات بین المللی در حوزه بیمه جست وجو كرد. در نگاه كلی تر این وضعیت بر تمام اركان صنعت مالی كشور حاكم است و برجام چندان نتوانسته گره ای از مبادلات مالی و بیمه ای كشور باز كند. ما پس از تحریم هایی كه از حدود ۱۲سال پیش بر صنعت مالی كشور سایه انداخت نتوانستیم با شركت های بیمه ای اروپایی كه بهترین سرویس ها را به ما ارائه می كردند، تعاملی داشته باشیم و ریسك بیمه های اتكایی داخل را به شركت های بیمه ای مطرح اروپایی واگذار نماییم. بالطبع با تعطیل شدن ظرفیت مبادلات بیمه ای ایران با شركت های اروپایی، بازار بیمه اتكایی به بیمه های داخلی و برخی شركت های آسیایی محدود شد. نتایج این امر از بین رفتن سرمایه های كشور در سوانح بزرگ بود و دیدیم كه برای مثال در سانحه ای كه برای پتروشیمی بوعلی صورت گرفت چند شركت بیمه داخلی كه لیدر آن ها یك شركت بیمه ای دولتی بود زیان هنگفتی متحمل شدند.
روی كار آمدن ترامپ و سیاست مداران افراطی مخالف برجام در آمریكا چه تاثیری بر مناسبات بین المللی صنعت بیمه ایران و مشاركت شركت های بیمه داخلی با شركت های اروپایی خصوصا در حوزه اتكایی داشته است؟
روی كار آمدن ترامپ عملا باعث تشدید فشارها بر صنعت بیمه ما در حوزه مناسبات بین المللی شده و سیاستی كه وی در تضعیف برجام دنبال كرده، سایه ابهام را در فضای همكاری ما با طرف های اروپایی گسترده تر كرده است. با توافق برجام و خوش بینی هایی كه پس از برجام در مورد بهبود روابط ایران و غرب وجود داشت و سفرهای هیات های اقتصادی غربی به ایران به نظر می رسید كه اروپایی ها باب همكاری را در صنعت بیمه با ایران باز كنند ولی به علت اینكه اجرای برجام در حوزه بیمه تا حدود زیادی به عادی شدن مناسبات مالی ایران و غرب مرتبط می باشد و آمریكا به روش های مختلف در این زمینه سنگ اندازی می كند، این اتفاق نیفتاد. بازار بیمه ایران برای طرف های اروپایی بازار پررونقی است و آن ها علاقه مند به حضور در بازار ما هستند. دعوت هایی كه از مدیرعامل بیمه مركزی برای حضور و مذاكره با مقامات اقتصادی و بیمه ای كشورهای غربی می گردد و همینطور سفرهای مدیران عامل شركت های بیمه ای و مذاكراتشان با مسئولان بیمه ای اروپایی نشان دهنده ظرفیت همكاری در این حوزه می باشد. تفاهم نامه هایی هم در بعضی موارد به امضای طرفین رسیده ولی در تمام تفاهم نامه هایی هم كه پس از برجام با طرف های اروپایی امضا شده بندی وجود دارد كه در صورت بازگشت تحریم ها آن ها را از انجام تعهداتشان معاف می كند. تبدیل همین تفاهم نامه ها به قراردادهای اجرایی با تهدیدهای ترامپ به ترك برجام، به دست انداز افتاده و عملا وضعیت بلاتكلیفی در حوزه های مختلف اقتصادی ازجمله در حوزه مشاركت با شركت های بیمه اروپایی در بیمه اتكایی حاكم است.
با این اوصاف وضعیت بیمه های اتكایی بیمه كوثر چطور است؟
بالطبع وضعیت بیمه كوثر هم در حوزه بیمه اتكایی جدا از آنچه بر كل صنعت بیمه می گذرد، نیست. ما هم اكنون با دو شركت بیمه آسیایی در حوزه بیمه اتكایی مشاركت داریم و ریسك های بزرگ را به این دو شركت واگذار می نماییم. بطور قطع اگر می توانستیم در حوزه بیمه اتكایی با طرف های اروپایی مشاركت نماییم توانایی پوشش ریسك های بزرگ تر را داشتیم و وضعیت متفاوتی را تجربه می كردیم. وقتی اروپایی ها شرط می گذارند كه اگر برجام به هم بخورد و تحریم ها بازگردد، تعهداتشان را انجام نمی دهند من هم بعنوان یك شركت بیمه گر از واگذاری ریسك به آن ها ابا دارم چون این وضعیت نمی تواند برای من اطمینان بخش باشد. اكنون ما در بیمه كوثر برای بیمه های اتكایی با دو شركت بیمه آسیایی مشاركت می نماییم. همینطور با شركت های داخلی هم در این زمینه همكاری داریم، اما این نوع مشاركت به علت آن كه ظرفیت چندانی ندارد بازار ما را محدود كرده است. نتیجه این امر این است كه یك سانحه مشابه پتروشیمی بوعلی می تواند شركت های بیمه ای در ایران را كه اغلب ظرفیت محدودی دارند تا مرز فروپاشی پیش ببرد. ناگفته نماند در دولت دهم ظرفیتی تحت عنوان صندوق تحریم در بیمه مركزی با هزارمیلیارد تومان سرمایه بوجود آمد كه در نبود طرف های اروپایی، شركت های بیمه داخلی ریسك های بزرگ را با كمك این صندوق پوشش دهند. این ظرفیت هم اكنون هم وجود دارد و ریسك های بزرگ با كمك این صندوق تا حدودی پوشش داده می گردد.
بیمه كوثر طی سال های اخیر در حوزه بیمه اتكایی چه دستاوردهایی داشته است؟
همان گونه كه عرض كردم بیمه كوثر با وجود محدودیت هایی كه در تعاملات بین المللی وجود دارد تلاش خویش را برای توسعه بیمه اتكایی با استفاده از ظرفیت شركت های داخلی و صندوقی كه به آن اشاره كردم، مضاعف كرده و با دو شركت آسیایی در واگذاری ریسك همكاری نزدیكی دارد. علاوه بر این ما در كشورهای روسیه، عراق و لبنان دفاتر ارتباطی دایر كردیم و این دفاتر در تقسیم ریسك های ما موثر بودند. با یك شركت بیمه ای فرانسوی هم كه در تهران دفتر دارد، ارتباط محدودی برقرار كرده ایم كه می تواند در صورت تثبیت و اجرای كامل برجام توسط طرف های غربی توسعه خوبی پیدا كند. شاید مهم ترین دستاوردی كه بیمه كوثر در حوزه بیمه های اتكایی داشته است، شناخت درست ریسك های بزرگ و تقسیم آن ها با شركت های دیگر بیمه ای بوده، به نحوی كه در هیچ كدام از سوانح بزرگ كشور متحمل زیان هنگفت نشد. مثلا در زلزله اخیر استان های غربی كه خسارت های سنگینی به بار آورد بیش از ۸۰ درصد خسارت هایی كه تحت پوشش بیمه كوثر قرار داشت، بیمه اتكایی شده بود. توجه داشته باشید كه ریسك حوادث طبیعی باید پوشش بین المللی داشته باشد و این ریسك در تمام ظرفیت های بیمه ای جهان پخش شود. با عنایت به اینكه ایران روی خط زلزله قرار دارد و سوانح طبیعی دیگر مثل سیل و آتش سوزی هم در كشور ما به علت اقلیم متنوع و وجود صنایع نفتی، پالایشی و پتروشیمی به كرات اتفاق می افتد، نیاز به تقسیم ریسك پوشش بیمه این سوانح با طرف های بین المللی بیشتر احساس می گردد. این كه ما برای این سوانح پوشش بین المللی نداریم سبب می گردد ریسك سوانح طبیعی متوجه شركت های بیمه داخلی باشد و خسارت های سنگینی از این محل به سرمایه های ملی ما وارد شود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب